Hallo allemaal. Hoe gaat het met jullie? We zijn nog steeds blijmet al jullie reacties in ons gastenboek en per e-mail. Het is fijn om toch een beetje feeling met Nederland te houden. We kunnen ons wel voorstellen dat jullie aandacht langzaam een beetje verslapt, we zijn ook al vier maanden weg en het ene verhaal volgt het andere op... Hou vol! Over een week of 6 zijn we weer thuis en dan kunnen jullie nog eens ' live' van onze belevenissen genieten en wij van die van jullie.

We lazenafgelopen week op www.nu.nl het verschrikkelijke nieuws over de gebeurtenissen op koninginnedag in Nederland. Heel heftig en indrukwekkend met die beelden erbij.

Met ons gaat het goed. We zijn vannacht met de busin een keer doorgereisd van Hoi An, het midden van Vietnam, naar Hanoi,in het noorden van Vietnam. Een trip van zo'n 19 uur... Ons plan is namelijk om zo snel mogelijk door te reizen naar China, het enerlaatste land van onze trip. Vietnam bevalt ons eigenlijk het minst van alle landen die we tot nu toe bezocht hebben .

Het land is behoorlijk (over?)bevolkt, maar nog meer: de mensen zijn in het algemeen niet vriendelijk. Sterker nog: we vinden de Vietnamezen heel onvriendelijk en ook onbetrouwbaar en vaak onbeschoft. Je wordtbedrogen, er wordt tegen je gelogen, afspraken worden niet nagekomen... Als georganiseerde reiziger (in een groepsreis) ervaar je die dingen anders, omdat je niet zelf je vervoer, overnachtingen en excursies regelt. Hoogstens betaal overal te veel, bijvoorbeeld voor souveniers. Wij worden alsindividuele reizigers echter helemaal gek in Vietnam. De verhouding tussen positieve en negatieve ervaringen ligt heel anders dan in de andere landen die we hebben bezocht. We hadden dit ook al van andere reizigers gehoord, maar wilden het land wel een kans geven en de dingen zelf ervaren. Onze conclusie: leuk om gezien te hebben, maar niet voor herhaling vatbaar.

Oke, Vietnam heeft ook leuke kanten, zoals de natuur en daarnaast: het is een groot shoppingparadijs! Nu verwacht iedereen natuurlijk dat vooral ik me te buiten ben gegaan, maar ook Remco heeft het nodige aangeschaft. In Hoi An heeft hij twee pakken, bloezen en korte broekenop maat laten maken en een aantal erg mooie stropdassen aangeschaft. Hij is zo enthousiast over hoe lekker die pakken en bloezen zitten (' Ze kunnen helemaal dicht zonder dat ik stik!' ) en hij vindt er zichzelf zo patent in uitzien, dat hij iedere dag welzo'n pak wil dragen. Nog even een bedrijfje zoeken waar hij directeur van kan worden...

Jullie hebben het vast al door, ik leid de aandacht even af van mijn eigen aankopen. Laten we het er op houden dat we voor de volgende feestjes, bruiloften, vergaderingen, sollicitaties en warmeterrasavonden zijn voorzien van passende kleding. We hebben de kleding en nog andere souveniers in een hele grote doos naar onze buurvrouw opgestuurd...

Met een bijna lege rugzak en hopenlijk snel een visum van China op zak (we gaan dit morgen aanvragen, de behandeling van die aanvraag duurt zeker vier werkdagen...), willen we ergens volgende week de Chinese grens oversteken.

Nog even een positieve afsluiting van dit verhaal met een opsomming van de dingen die we hebben meegemaakt in Vietnam die wel leuk waren:

• de dagen met Remco's ex-collega in Saigon;
• de trip naar de Cu Chi-tunnels (Na mijn ' Tour of duty' (serie over heldhaftige en knappe Amerikanenin de Vietnam-oorlog)-verslaving was het super om zelf door een van de tunnels uit die oorlog te lopen);
• onze pas-sessies in kledingzaak Peace in Hoi An;
• de etentjes met Dan en Neil: twee Canadezen die we in diezelfde kledingzaak in Hoi An hebben ontmoet;
• het sporten met de locals inhet park van Saigon;
• de boottocht in Can Tho door de drijvende markten;
• het avondfestival in Hoi An: alle straten waren verlicht met lampionnen en op de rivier dreven honderden kaarsjes, op de stratenklonk overal mooie traditionele Vietnameze muziek en waren oude mannetjes bezig met hun bordspel....

Tot de volgende keer!