Alweer een reisverhaal? Ja, we hebben alweer zoveel meegemaakt en gezien dat het gewoon te jammer is om dat niet te delen. We hebben vandaag even een relaxdag ingelast en Remco is te ongeduldig om te wachten met het op de site zetten van een aantal nieuwe foto's...

De boottocht vanuit Battambang naar Siem Reap duurde uiteindelijk 7 uur en was echt prachtig. We waren met ongeveer 15 mensen op de boot, zo'n 10 toeristen en 5 locals. De bankjes zaten gelukkig niet al te slecht en we hebben ook een paar uur op het dek van de boot gelegen, lekker in het zonnetje foto's maken. Dat is zo leuk aan Cambodja, er zijn nog niet echt (veiligheids)regels. Wil je als toerist op het dek liggen, dan doe je dat gewoon. We zaten/lagen tussen de rijstzakken en andere spullen die de locals bij zich hadden. De boot lag soms zo schuin dat we ons erg goed moesten vasthouden... Op een gegeven moment lag een toerist op het dak van de boot, ook dat was geen probleem. Ondertussen hebben we genoten van alles wat we zagen. Hoe de mensen leven aan het water, hoe ze wonen (houten hutten op palen), hoe de vissers aan het het werk zijn, de moeders de was aan het schoonschrobben zijn, de kinderen in het water spelen, mensen hun tanden aan het poetsen zijn... (het water is niet echt schoon...), hoe de locals die met ons meevoeren, werden ontvangen door hun familie, in een van de dorpen onderweg. Prachtig!

En toen kwamen we aan in Siem Reap. Hier is het weer heel anders, een en al toeristen. Café's met draadloos internet, een nachtmarkt geheel gericht op toeristen, veel hotels, guesthouses en nog meer restaurants en heel veel tuk tuks. Er rijden er hier zo'n 6000 (!) rond en dus kun je geen honderd meter lopen zonder dat je gevraagd wordt of je met de tuk tuk ergens naartoe gebracht wilt worden. Alle toeristen zijn hier voor één reden: Angkor Wat. Eigenlijk is het beter om te spreken van Angkor.

Wat is nu zo bijzonder aan die tempel zou je zeggen. Het zit zo. Angkor Wat is maar één van de vele tempels die hier vlakbij Siem Reap ligt. Zo'n duizend jaar geleden lag hier een stad die in haar hoogtijdagen een miljoen inwoners had, genaamd Angkor. Om een vergelijking te maken: Londen had in die tijd 50.000 inwoners. Alle huizen, paleizen en publieke gebouwen werden in die tijd van hout gebouwd en zijn verloren gegaan. De tempels werden echter van steen gemaakt en zijn grotendeels bewaard gebleven. Zo komt het dat in een prachtig bosachtig gebied nu zo'n 100 tempels te bezichtigen zijn. Die tempels zijn bovendien allemaal (erg) verschillend, omdat ze in verschillende tijdsperioden en onder verschillende koningen zijn gebouwd. We hebben de afgelopen drie dagen de twintig belangrijkste tempels bezocht.

Nog wat feitjes: Angkor is aangemerkt als werelderfgoed en wordt bovendien gezien als een van de belangrijkste archeologische sites van Zuidoost Azië. Het gebied dat als monument is aangewezen is 400 km² groot en omvat het Angkor archaeologisch park en de landelijke en beboste gebieden eromheen.