Gisteren was onze (voorlopg?) laatste dag in Bangkok. Na vijf bezoeken kunnen we zeggen: Bangkok, we love you. De stad is te druk, te warm, er is te veel smok en het verkeer is moordend. En toch komen we steeds terug en blijven steeds langer dan gepland. Natuurlijk speelt het lekkere eten en de fijne slaapplaats een rol. Het is fijn om even 'bij te tanken'.

Maar het is meer dan dat. De stad bruist van de energie en blijft fascineren. Het is alsof je deelneemt aan een show van rariteiten en extremiteiten. Zo zit je rustig aan een tafeltje cola te drinken in een smal steegje, blijkt die steegeen soort A2 aan verkeer te hebben. Alles loopt en raast aan je voorbij. Brommers met bellende Thai, brommers met tapijten achterop (op een speciaal daarvoor gesoldeerd rekje) en brommers met hele families erop, volgeladen vrachtwagens (je moet niet te breed zitten met je colaatje), en ook mensen die allerlei karren met zich mee rollen: karren met handelswaar en groente en de laatste lading nep-merkschoenen uit China. Dan hoor je opeens een leuk muziekje en blijkt er een ijskokarrtje aan een brommer langs te komen. Zo gaat dat met verder.

Ook de beruchte Khao San road (backpackersstraat in Bangkok) gaan we missen. Die straat en de omringende straten kunnen het beste worden omschreven als: (illegale) chaos. Je kunt daar niet even rustig rondlopen. Onderweg wordt je door iedereen en vanalles (toeters, bellen en plasticen diertjes die geluid maken) je aandacht getrokken. Er loopt een man langs met een enorme grijns op zijn gezicht. Hij wil ons een aansteker met lampje verkopen. Als hij het lampje op zijn t-shirt schijnt, zie je opeens een blote vrouw. De man grijnst nog meer. 'You wanna buy?'Hij kijkt niet alleen Remco maar ook mij aan. 'No thank you'. Ik denk bij mezelf: Wie is hier nou gek? Ondertussen lopen we langs kraampjes waar ze allerlei t-shirts met grappige teksten verkopen. Varierend van 'Macshit' (verwijzing naar de Mac Donals, gewoon met origineel logo natuurlijk, dat kan in Thailand allemaal) tot 'Good bush (plaatje met een vrouw in bikini waar een beetje schaamhaar bovenuit komt) and bad Bush (je raadt het al, een foto van ex-president Bush erboven). Remco kon het niet laten ook een paar (vrouwonvriendelijke) shirts te kopen...

Dan de kraampjes met illegale cd's en dvd's (nieuwste films, moeten nog in de bioscoop komen). Daarnaasteen kraam waar je de nieuwste muziek op je I-pod kunt zetten. Een om het af te maken: ernaast dekraam waar je nep I-pods kunt kopen. Ze zijn bijna niet van de originele te onderscheiden. Dan loop je verder langs allerlei eetstallen. Ook eentje met gefrituurde krekels. Bordje: 'Photo, 10 baht' erboven (de Thai zijn heel commercieel). Toeristengrap denk je. En dan zie je opeens een van de serveersters van een nabijgelegen terras zo'n krekel oppeuzelen...

Ondertussen hoor je overal (verschillende) muziek, en moet je je een weg banen tussen dronken backpackers, rijdende fruit- en pannenkoekenkraampjes, en allerlei lieden die je iets willen verkopen 'You want suit sir?', 'Tuk tuk?', 'Taxi?', ''Ping pong show?'. Die taxi's en brommers en tukstuks rijden ook nog door de straat dus het is een drukte van jewelste. Klinkt afschuwelijk, wij vinden het geweldig!

Op dit moment zijn we in Battambang, Cambodja. Daarover binnenkort meer....