De afgelopen dagen hebben we weer veel ondernomen. Vanuit de stad Kanchanaburi zijn we met de brommer naar de hellfire pass gereden, een rit van 80 kilometer enkele reis. Niet echt een afstand die je normaal met een brommer (het was eigenlijk een scooter) zou afleggen. Dat vond ook een lokale Thai aan wie we vroegen of we op de goede weg zaten. Hij bleef maar zeggen: 'Eighty! Eighty!', Maar we hadden alle tijd en bovendien rijden de brommers hier standaard 80 km per uur (en dat zonder dat afschuwelijk geluid zoals in Nederland al die opgevoerde brommers hebben), al is 70 km per uur wat relaxter. Met wat stops ging het dus om een rit van ongeveer anderhalf uur.

De wegen zijn hier trouwens prima aangelegd en de Thai hebben een fijne rijstijl (wel rijden ze links). Ze houden van doorrijden en als ze je inhalen, toeteren ze zodat je weet dat er een voertuig naast je zit. Zo voel je je toch best veilig als je met je brommer tussen al die auto' s op de snelweg (!) rijdt.Wat betreft die auto's: hoe klein en iel de Thai zelf zijn, dat geldt niet voor huin auto' s. Zonder uitzondering rijden ze in grote plompe auto' s (meestal Toyota, Honda of Mazda), liefst met een laadbak. Je ziet er daar niet alleen heel veel van, je ziet die laadbakken ook voor heel veel verschillende dingen gebruikt worden. Er worden kinderen in vervoerd (echt! Pa en ma zitten in de auto zelf en de kinderen - soms nog heel klein- in de laadbak), monniken, bouwvakkers en backpackers (bij die laatste twee groepen geldt: hoe meer hoe beter), sdieren en spullen (soms zo veel dat je de auto zelf niet meer ziet als je erachter rijdt). Die laadbakken worden trouwens niet gebruikt om mensen en dingen mee te vervoeren, maar ook bijvoorbeeld als marktkraam. Dan liggen er gewoon een aantal planken op de laadbak met daarop alle koopwaar. Vandaag, bij de hellfire pass, zagen we een laadbak met dak gebruikt worden als rustplek. De chauffeur had er een hangmat ingehangen en lag zo te wachten op de toeristen die in het museuam waren....

Al met al een prima tocht dus met genoeg interessante dingen om je over te verbazen en een prachtige natuur. Het museum zelf was ook heel interessant. Het is aangelegd in samenwerking met de australische overheid. Veel van de overledenen bij de aanleg van de Thai-Birma spoorlijn waren Australische krijgsgevangenen. Niet voor te stellen dat de hellfire pass in een aantal weken door de gevangenen is uitgekapt:

Daar doorheen liep dus de spoorlijn.

De dag later zijn we met de locale bus naar de Erawan waterfall gegaan. Dat was echt een superintensieve (lichamelijk, maar prachtige dag. De Erawan waterfall is een waterval van 2 km lang. Via verschillende terrassen (7 in totaal) klim je steeds hoger en zie je steeds weer andere delen van de waterval. Je kon er ook zwemmen, het water was superhelder. Onderweg zagen we ook apen! We hadden wel gehoord dat de waterval mooi was, maar dat het National Park waarin die is gelegenzo mooi was, hadden we niet verwacht. De Thai hebben het park prachtig onderhouden. Toeristen betalen trouwens 5 x zoveel entree is de Thai. Voor ons is het wel nog op te brengen (euro 4,40 per persoon).